حسین بن مبارک زبیدیزبیدی حسین بن مبارک، مکنی به ابوعبداﷲ و مقلب به سراج‌الدین و ابن الزبیدی، از محدثان است، و به فقه و لغت و قرائت عالم بود. ۱ - محدثمبارک پدر حسین، فرزند محمد بن مسلم زبیدی محدث است و بسیاری از فرزندان و احفاد او نیز اهل حدیث‌اند. حسین بن مبارک با برادرش حسن از ابوالوقت حدیث شنیدند.او در بغداد و دمشق و حلب و جز آن‌ها حدیث گفت و به فقه و لغت و قرائت عالم بود. ۲ - ولادتو زرکلی آرد: حسین بن مبارک بن محمد بن یحیی متولد در ۵۴۰ هَ ق. ۳ - آثارمنظومههایی در لغت و قرائت‌ها دارد و مؤلفاتی نیز پرداخته و از آن جمله است: البلغه در فقه. ۴ - مذهبابن عماد او را حنبلی معرفی کرده و صاحب «الجواهر المضیئه» او را از جمله ٔ حنفیان شمرده است. [۲]
زرکلی، خیرالدین، الاعلام زرکلی، چ ۲، ج۲، ص۲۷۶.
[۴]
ابن ابی‌الوفا، عبدالقادر، الجواهر المضیئه، ج۱، ص۲۱۶.
(در کتاب الجواهر المضیئه، بجای زبیدی ترمذی آمده و این مسلماً خطاء است بدلیل اینکه مؤلف آن کتاب برادرش حسن بن مبارک را با همین لقب (زبیدی) یاد کرده است. [۵]
ابن ابی‌الوفا، عبدالقادر، الجواهر المضیئه، ص۲۰۰.
در حاشیه ٔ کتاب «لحظ الالحاظ» [۶]
ابن فهد‌هاشمی، محمد بن محمد، لحظ الالحاظ، ص۳۵۹.
آمده: کتاب «التجرید الصریح لأحادیث الجامع الصحیح» که در نسخه ٔ چاپی به حسین بن مبارک منسوب داشته شده از او نیست بلکه تألیف احمد بن احمد زبیدی است. [۷]
زرکلی، خیرالدین، اعلام زرکلی، حاشیه ٔ صفحه ٔ مذکور.
۵ - رحلتو متوفی بسال ۶۳۱ مکنی به ابوعبداﷲ و مقلب به سراج‌الدین و ابن الزبیدی، اصلاً از زبید است و زادگاه و محل وفاتش بغداد میباشد. ۶ - عناوین مرتبطعلمای قرن ششم. ۷ - پانویس
۸ - منبعسایت علما و عرفا، برگرفته از مقاله «حسین بن مبارک زبیدی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۰۲/۰۴. |